Znane i powszechnie dostępne są różne metody dezynfekcji wody i instalacji. Z postępem badań niektóre z nich zostały usunięte z list technologii i metod rekomendowanych. Główne przyczyny cofnięcia rekomendacji to powstawanie niebezpiecznych produktów ubocznych dezynfekcji, niska skuteczność dezynfekcji w dłuższym okresie, wysokie koszty lub problemy z wdrożeniem.
Jedną z głównych zalet dezynfekcji termicznej jest to, że nie wymaga specjalnego sprzętu. Kolejną zaletą jest to, że jest to najmniej kosztowna metoda wśród różnych szeroko stosowanych rodzajów dezynfekcji.
Głównymi wadami metody dezynfekcji termicznej jest to, że jest czasochłonna i wymaga długotrwałego zaangażowania służb technicznych. Jeśli woda w instalacji jest twarda to metoda ta przyśpiesza powstawanie osadów mineralnych w instalacji. Istnieje również ryzyko poparzenia użytkowników przy wymaganej do dezynfekcji temperaturze wody powyżej 70° C.
Metoda ta jako niewystarczająco skuteczna nie jest zalecana jako jedyna metoda kontrolowania zanieczyszczenia bakteriami Legionella w szpitalnych sieciach wodnych.
Warto przeczytać publikację na temat skuteczności dezynfekcji termicznej>>>
Szokowa dezynfekcja termiczna systemów dystrybucji gorącej wody przeprowadzana jest w temperaturze 70–80 ° C, zaczynając od zasobnika ciepłej wody. Wysoka temperatura wody musi być utrzymywana we wszystkich wylotach, kranach i głowicach prysznicowych przez co najmniej 30 minut (60–65 ° C) przez trzy kolejne dni. Badania wykazały, że główną wadą szokowej dezynfekcji termicznej jest tylko przejściowy wpływ na strukturę społeczności bakteryjnej. Biofilm, którego nie usunięto z instalacji, tworzy patogeniczną niszę dla bakterii Legionella.
Głównymi zaletami technologii elektromagnetycznych są niskie koszty eksploatacji, brak konieczność obsługi i serwisowania urządzeń oraz brak szkodliwych substancji. Technologia ta usuwa z instalacji biofilm oraz osady mineralne. Ponadto eliminuje inne mikroorganizmy zarówno z wody jak i instalacji dystrybucji wody. Daje to możliwość trwałej kontroli poziomu namnażania bakterii w instalacjach.
Nie stwierdzono.
Przykładem jest technologia zmiennego pola elektrycznego Hydropath.
Bardzo wysoka skuteczność na poziomie eliminacji patogenów >Log 7.
Wadą jest konieczność okresowego serwisowania poprzez wymianę wkładu filtracyjnego lub filtra co 30, 60 lub 90 dni w zależności od zaleceń producenta. Należy brać pod uwagę przy wyborze tej metody wysoki koszt filtrów. również
Filtry zabudowana na każdym z odbiorów pozwalają na uzyskanie wysokiego bezpieczeństwa higienicznego wody w całym zakresie.
Zaletami dezynfekcji UV jest łatwa instalacja, brak niebezpieczeństwa przedawkowania, brak toksycznych lub mutagennych / rakotwórczych produktów ubocznych, brak zmiany smaku i zapachu, brak negatywnego wpływu na instalację wodną
Wadą jest brak pozostałości elementu/środka dezynfekującego w uzdatnionej wodzie, co oznacza, że wymagane są dodatkowe procedury uzdatniania wody, co powoduje dodatkowe wydatki.
Lampy UV są instalowane w bezpośrednim pobliżu miejsca użytkowania, takich jak prysznice i krany. Ta metoda może nie być odpowiednia do dezynfekcji całego budynku, ponieważ bakterie kolonizują biofilm w całej instalacji, również tam gdzie nie docierają promienie UV.
Zastosowanie nadtlenku wodoru H 2O 2 jako środka biobójczego jest szeroko rozpowszechnione i jest coraz częściej stosowane jako ogólny środek dezynfekujący powierzchnię w medycynie, przemyśle spożywczym i przemysłowym, a także do uzdatniania wody. Wadą stosowania H 2 O 2 jest to, że na jego działanie wpływa kilka czynników: pH, temperatura lub obecność substancji, które hamują jego reaktywność. Badania przeprowadzone w 2019 roku (art. Postępy w zwalczaniu bakterii Legionella dzięki nowej formule nadtlenku wodoru i soli srebra w szpitalnej sieci ciepłej wody https://doi.org/10.3390/pathogens8040209 ), wskazują na możliwość kontrolowania rozwoju bakterii Legionella w instalacjach wodnych. Brakuje jeszcze wyników długoterminowych badań.
Zalety jonizacji miedzi / srebra obejmują stosunkowo łatwą instalację i konserwację.
Wadą jest wysoki koszt instalacji i serwisowania. Elektrody gromadzą kamień i powinny być regularnie czyszczone, aby zapewnić maksymalną wydajność. Ponadto poziom jonów miedzi i srebra może się zmieniać. Nadmierny poziom jonów może powodować odbarwienie wody i powierzchni. Monitorowanie poziomów jonów należy wykonywać rutynowo. Badania wykazały że długotrwałe traktowanie jonami miedzi i srebra prowadzi do rozwoju odporności na te jony. Podobnie jak inne konwencjonalne metody dezynfekcji, jonizacja za pomocą miedzi / srebra nie jest w stanie całkowicie wyeliminować bakterie Legionella z systemu dystrybucji wody, ponieważ nie jest skuteczna w przypadku rozwiniętych osadów biofilmu skolonizowanych przez bakterie.
Stałe monitorowanie stężeń jonów metali jest konieczne w przypadku wody pitnej. Stężenia tych metali powinny być poniżej maksymalnego dopuszczalnego poziomu. Należy zauważyć, że w niektórych krajach lokalne przepisy nie zezwalają na stosowanie miedzi w zakresie jej skuteczności, co wyklucza odpowiednie stosowanie jonizacji miedzi / srebra.
Na podstawie badań i całościowego opracowania, opublikowanego w 2014 roku przez Centre for Research into Environment and Health, „Silver: water disinfection and toxicity” Dr Lorna Fewtrell. potwierdzono:
- Srebro nie jest skuteczne w przypadku dezynfekcji wody spożywczej.
- Srebro jest toksyczne nawet przy niewielkich zawartościach w wodzie pitnej.
Główną zaletą chlorowania jest to, że zapewnia ono resztkowe stężenie środka dezynfekującego w całym systemie dystrybucji wody, dzięki czemu można zminimalizować kolonizację Legionelli w odległych miejscach.
Główne wady związane z chlorowaniem to krótkotrwała skuteczność, korozja, produkty uboczne chloru i toksyczność chloru. Produkty uboczne dezynfekcji, powstałe w wyniku reakcji chloru z prekursorami, takimi jak naturalna materia organiczna (głównie kwasy humusowe i fulwowe) oraz produkty pozakomórkowe z mikroorganizmów, takie jak komórki glonów, obejmują trihalometany, kwasy halooctowe i haloacetonitryle. Niektóre produkty uboczne dezynfekcji to podejrzane mutageny / czynniki rakotwórcze lub teratogeny. Istnieje również związek chlorowania wody ze zwiększonym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych.
Stałe monitorowanie stężeń jonów metali jest konieczne w przypadku wody pitnej. Stężenia tych metali powinny być poniżej maksymalnego dopuszczalnego poziomu. Należy zauważyć, że w niektórych krajach lokalne przepisy nie zezwalają na stosowanie miedzi w zakresie jej skuteczności, co wyklucza odpowiednie stosowanie jonizacji miedzi / srebra.
Na podstawie badań i całościowego opracowania, opublikowanego w 2014 roku przez Centre for Research into Environment and Health, „Silver: water disinfection and toxicity” Dr Lorna Fewtrell. potwierdzono:
- Srebro nie jest skuteczne w przypadku dezynfekcji wody spożywczej.
- Srebro jest toksyczne nawet przy niewielkich zawartościach w wodzie pitnej.
Dwutlenek chloru jest zielono-żółtym gazem, który musi być wytwarzany z chlorynu sodu i silnego kwasu w miejscu stosowania. Inaktywuje patogeny bakteryjne, rozbijając błonę zewnętrzną bakterii lub zakłócając syntezę białek.
Stosowanie dwutlenku chloru w uzdatnianiu wody jest powszechne, ponieważ tworzy znacznie mniej trihalometanów i kwasów halooctowych niż wolny chlor i nie reaguje z amoniakiem, tworząc chloraminy.
Istnieją różne opinie na temat skuteczności obróbki dwutlenkiem chloru, w związku z występowaniem innych czynników. Kilka badań wykazało znaczący spadek kolonizacji Legionelli po dezynfekcji dwutlenkiem chloru, podczas gdy inne nie wykazały znaczącego efektu i zalecają dodatkowe działanie. Podobnie wpływ dwutlenku chloru na biofilm jest niejasny. Chociaż w większości przypadków odnotowano lepszą inaktywację bakterii biofilmu niż w przypadku chlorowania, nie zaobserwowano całkowitego wyeliminowania bakterii Legionella z systemu wodnego.
Dwutlenek chloru jest redukowany w wodzie, tworząc dwa nieorganiczne produkty uboczne dezynfekcji – chloryn i chloran. Chloryn ma większy wpływ na zdrowie niż chloran. Zarówno chloryt, jak i chloran mogą łączyć się z hemoglobiną, powodując methemoglobinemię.
Informacje źródłowe:
- Xiao, Yang & Seo, Youngwoo & Lin, Yufei & Li, Lei & Muhammad, Tahir & Ma, Changjian & Li, Yunkai. (2020). Electromagnetic fields for biofouling mitigation in reclaimed water distribution systems. Water Research. 173. 115562. 10.1016/j.watres.2020.115562. https://www.researchgate.net/publication/338929061_Electromagnetic_fields_for_biofouling_mitigation_in_reclaimed_water_distribution_systems
- Control of Legionella Contamination and Risk of Corrosion in Hospital Water Networks following Various Disinfection Procedures, Isabella Marchesi, Greta Ferranti, Antonella Mansi, Anna M. Marcelloni, Anna R. Proietto, Navneet Saini, Paola Borella, Annalisa Bargellinia. 2016.
- Duda S, Kandiah S, Stout JE, Baron JL, Yassin M, Fabrizio M, Ferrelli J, Hariri R, Wagener MM, Goepfert J, Bond J, Hannigan J, Rogers D. 2014. Evaluation of a new monochloramine generation system for controlling Legionella in building hot water systems. 2014
- Low Efficacy of Periodical Thermal Shock for Long-Term Control of Legionella spp. in Hot Water System of Hotels. JJ Molina, M Bennassar, E Palacio, S Crespi – Pathogens, 2022